HOE SCHOON IS LUNA’S HUIS?

“Je moet het gewoon bijhouden”, zegt m’n moeder altijd. “De ene dag wassen, dan strijken, die dag stofzuigen en uiteindelijk kom je vanzelf in het ritme.” Niet dus. Ik haat het huishouden, al hoef ik me sinds de Boliviaanse J. een keer per 2 weken over de vloer komt over de meeste dingen geen zorgen meer te maken. “En als je het bijhoudt, dan heb je ook tijd om af en toe eens wat anders aan te pakken”, zei m’n moeder afgelopen maandag. “Zoals?”, vroeg ik. “Het schoonmaken van de koelkast bijvoorbeeld.” “Het schoonmaken van de koelkast?”, vroeg ik. “Ja, hoe lang is dat geleden?”, vroeg ze. “Eh, die heb ik nog nooit schoongemaakt”, zei ik. “Schande”, vond ze, “hoe lang woon je daar nu al? Een koelkast moet je elk half jaar schoonmaken.” “Ik haal heus wel eens een doekje over de plankjes hoor”, zei ik. Maar m’n moeder vond het schandalig. Kon echt niet. En zo had ze mij niet opgevoed. En ja, als moeders dat soort dingen gaan roepen, dan sta je natuurlijk 5 minuten later je koelkast volledig te demonteren en elk onderdeeltje uitgebreid te soppen. Viel best mee eigenlijk, met de smerigheid. Beetje schuurmiddel, beetje Andi, beetje afwasmiddel, beetje schudden en klaar. Tot ik tijdens het weer terugplaatsen van alle onderdelen ineens op een soort lade stuitte. Een onderkant-van-de-koelkast-lade. Mijn koelkast bleek ineens een onderkant te hebben die ik nog nooit had gezien! En die onderkant had mij overduidelijk ook nog nooit gezien, want er zat een laag schimmel vastgekoekt aan het plastic van minstens 1 centimeter. Oeps. Oh, smerig. Oh, goor, Oh, getver. Ik overwoog de lade gewoon weer dicht te schuiven en te doen alsof ik niks had gezien. Negeren tot je het vergeet is de beste oplossing voor elk probleem. Maar ik voelde de ogen van m’n moeder priemen in m’n rug en ik besloot door te zetten. “Mam, ik ben net meer dan 5 uur bezig geweest met die 2 kut-koelkasten”, klaagde ik 5 uur later, “zo’n kut-klusje zuigt gewoon alle energie uit een mens. Het was smerig en goor en ik doe het nooit meer.” “Ja”, zei ze, “als het gewoon netjes had bijgehouden, dan was je er in een uurtje mee klaar geweest.”